حدود 5 قرن پیش از میلاد مسیح معبد شائولین به تربیت و تعلیم راهبان می پرداخت .
تاریخ هنر رزمی ووشو در چین به زمان هایی باز می گردد که جامعه های اولیه بشری بوجود آمدند. در آن دوران در جهت حفظ تندرستی ، طول عمر و مداوای بیماری ها و آموزش مهارت های نظامی به مردم حرکت هایی ابداع شد که گسترش آن حرکات در ادوار تاریخ به ورزش رزمی ووشو کنونی تبدیل شد . حدود 5 قرن قبل از میلاد مسیح یک راهب هندی با نام هیدارما (تامو - داروما) با هدف ترویج تعایم مذهبی از هندوستان به کشور چین مهاجرت کرد و در معبدی به اسم شائولین شروع به تربیت و تعلیم راهبان کرد .
آموزش های راهب هندی حاوی تمرینات پرهیزکاری و قوانین خشک انضباطی بودند که بعلت ضعف جسمانی شاگردان وی، طاقت آموزش ها را نداشته و دچار ضعف و سستی می شدند بدین جهت تامو برای تقویت جسمی شاگردان خود مجموعه حرکت هایی را ابداع کرد که این حرکات به 18 حرکت دست لوهان معروف شدند . این حرکات در ادوار زمان گسترش و پایه گذار سبک های مختلف ووشو را شکل دادند .
در طی قرن های 16 تا 14 میلادی شخصیت های برجسته هنرهای رزمی در معبد شائولین جمع شدند و سبک های ورزش ووشو را با تقلید از حرکت های حیواناتی همچون اژدها، مار، پلنگ و ببر پدید آوردند . امپراطور آن زمان که از فعالیت معبد شائولین وحشت کرده و آنرا تهدیدی برای تاج و تخت خود می پنداشت دستور آتش زدن معبد شائولین را داد و در حمله به معبد تعداد کمی از اعضاء معبد توانستند فرار کنند . حمله به معبد شائولین باعث گسترش و انتشار هنرهای رزمی شائولین به سایر نقاط چین شد . با اینکه برخی از حاکمان کشور چین هنرهای رزمی شائولین را خطری برای تاج و تخت خود می دیدند بودند حاکمان و امپراطورانی که به هنرهای رزمی علاقه داشتند و باعث ترویج آن در سراسر کشور چین شدند .
در زمان فرمانروایی سلسله SHANG( شانگ) و سلسله ZHO (ژو) حرکت های جدیدی از هنر رزمی ووشو ابداع شد که برای تعلیم و آموزش سربازان بکار برده شد و هر ساله در فصول بهار و پائیز مسابقات مخصوصی با نام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطا مقام و عنوان در بین لشگریان برگذلر می شد . با بکار گیری هنرهای رزمی ووشو در تعلیمات نظامی کم کم حرکت های نظامی توسط surf (شمشیر) چوب و نیزه نیز ابداع شد و دوران امپراطوری سلسله های MING (مینگ) و QING (کینگ) را اوج شکوفایی هنر رزمی ووشو می توان نامید .
در سال های 1945 - 1913 میلادی نهاد های بسیاری در کشور چین شکل گرفاتند که در ترویج و گسترش ورزش ووشو نقش بسزائی داشتند . در سال 1956 میلادی در شهر پکن انجمن ووشو چین شکل گرفت که با ترویج حرکت هایی همچون حرکات شمشیر با شمشیر های باریک و پهن، حرکات چانگ چوان،تای چی چوان،حرکات چوب و نیزه در کلیه سطوح مبتدی،عالی و حرفه ای در همگانی شدن این ورزش کمک بسیاری کردند . اولین قانون های مسابقات ورزش رزمی ووشو در سال 1958 میلادی بوسیله تربیت بدنی و کمیسیون عالی ورزش کشور چین تدوین شد و با کمک های انجمن ووشو چین مراکز آموزش ووشو در ایالت ها،شهرها و محلات تشکیل شد و انجمن های ووشو و تیم های ووشو در دانشگاهها و کالج های کشور چین شکل گرفتند و برخی از موسسات تربیت بدنی چین رشته های تخصصی ووشو را تا مقطع تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس تشکیل دادند .
درجه استادی ورزش رزمی ووشو در سال 1984 میلادی در مجلس ایالتی کشور چین تصویب شد و با تصویب دولت چین در سال 1986 میلادی مرکز تحقیقات و مطالعات ملی ورزش چین تشکیل و بعنوان عالی ترین مرجع هدایت تحقیقات آکادمیک و فنی در رشته ووشو را عهده دار شد . دولت چین با برگزاری مسابقات و تورنومنت های بین المللی ورزش سنتی کشور خود را به جهان معرفی کرد و در سال 1987 میلادی با تشکیل WAF فدراسیون آسیایی ووشو اولین مسابقات آسیایی این ورزش رزمی در کشور ژاپن و در شهر یوکوهاما برگزار شد و دومین دوره مسابقات آسیایی ووشو به میزبانی کشور هنگ کنگ در سال 1989 میلادی انجام شد . ورزش ووشو در سال 1990 میلادی در برنامه بازی های آسیایی در کشور چین و شهر پکن قرار گرفت و با تشکیل IWUF فدراسیون جهانی ووشو اولین دوره رقابت های جهانی این ورزش در سال تاریخ برگزار شد .
